ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΑ
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΑΙΔΙΩΝ
Η σχέση μεταξύ ψυχής και σώματος είναι πολύ σημαντική σε κάθε νόσο, αλλά θεωρείται εξίσου σημαντική και σε καταστάσεις όπως το άσθμα, το έκζεμα, η ελκώδης κολίτιδα, η ημικρανία ή η ρευματοειδής αρθρίτιδα η θυρεοτοξίνωση και το πεπτικό έλκος.
Οι ψυχοσωματικές διαταραχές γενικά χαρακτηρίζονται από την ύπαρξη πολλών αιτιολογικών παραγόντων.
Οι ποικίλοι αιτιολογικοί παράγοντες που πρέπει να ληφθούν υπόψη είναι εξελικτικοί, βιολογικοί (οργανικοί), κοινωνικοί και ψυχολογικοί. Πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι ο κίνδυνος να αναπτυχθεί μια διαταραχή εξαρτάται από ψυχοκοινωνικούς παρά βιολογικούς παράγοντες. Είναι γνωστό ότι μερικά άτομα παρουσιάζουν μειωμένη ικανότητα έκφρασης των συναισθημάτων τους.
Ο Sihneos επινόησε τον όρο “αλεξιθυμία” για να υποδηλώσει την κατάσταση σύμφωνα με την οποία ένα άτομο εμφανίζει αδυναμία να εκφράσει τα συναισθήματα του με λόγια.
Είναι πολύ πιθανό τέτοια παιδιά να προέρχονται από οικογένειες που έχουν δυσκολία ή αναστολή να εκφραστούν συναισθηματικά, ενώ παρουσιάζουν την
τάση να εκδηλώνουν το συναίσθημα τους με το σώμα, κοινοποιώντας με τον τρόπο αυτό την ανησυχία τους ή την αγωνία τους.
Παιδιά με άγχος συχνά εμφανίζουν σωματικά συμπτώματα κεφαλαλγία, ναυτία, εμετούς. Όταν τα συμπτώματα αυτά εμφανίζονται μετά από συγκεκριμένες
ψυχοπιεστικές καταστάσεις, όπως αποχωρισμός από τους γονείς, αγωνία για τις εξετάσεις στο σχολείο, όταν δηλαδή υπάρχει μια άμεση χρονική συσχέτιση των
σωματικών συμπτωμάτων με το ψυχοπιεστικό γεγονός, τότε μπορεί να υποθέσουμε ότι το σύμπτωμα έχει ψυχοσωματική βάση.
Πιστεύουμε στην ελεύθερη έκφραση των παιδιών!
Οι παράγοντες που επιδρούν στην εγκαθίδρυση ψυχοσωματικών προβλημάτων στα παιδιά είναι κυρίως, γονεϊκοί, κοινωνικοπολιτισμικοί, εκλυτικοί –
περιστασιακοί. Έχει αποδειχθεί πως η βοήθεια μέσω Ψυχολογικής Υποστήριξης στα συγκεκριμένα παιδιά και η παράλληλη Συμβουλευτική Γονέων συμβάλουν στην εξάλειψη των ψυχοσωματικών προβλημάτων αλλά και στην έναρξη μιας ποιοτικής εφηβικής και μετέπειτα ενήλικης ζωής.